ΈΝΘΥΜΗΣΕΙΣ" ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΑΠΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΠΕΡΙΒΛΕΠΤΟΥ
Κάτι τέτοιες ξεχωριστές ημέρες, όπως η αυριανή πανήγυρη της εκκλησίας του χωριού μου, είναι που η σκέψη γυρίζει με θέρμη στην ιδιαίτερη πατρίδα και αναζητεί κανείς ιστορικές μνήμες για να ξαναζωντανέψει το παρελθόν της.
Έτσι πριν από καιρό, δυο συγχωριανοί μου, ο Νικόλαος Χρ. Γάτος και ο Χρ. Καπετανάκης που εργάζονταν στην πλακόστρωση του δαπέδου της εκκλησίας με βρήκαν και μου ανέφεραν, ότι σε παλιά βιβλία της εκκλησίας του Αγ. Αθανασίου υπάρχουν σύντομες αναφορές για πρόσωπα και γεγονότα που έχουν συνδεθεί με την ιστορία της εκκλησίας του χωριού μου και της περιοχής γενικότερα.
Η πληροφορία αυτή δεν με άφησε αδιάφορο και αμέσως ανέτρεξα με έκδηλη την περιέργεια να δω τις σημειώσεις που αναγράφονταν. Διαπίστωσα τότε, ότι σε ξεφτισμένα από τα χρόνια μηνολόγια του 1852 υπάρχουν καταγραμμένες στην αρχή και στο τέλος των σελίδων "ενθυμήσεις " δηλ. σύντομες σημειώσεις ιερέων, δασκάλων, ψαλτών, επιτρόπων, περαστικών και όχι μόνο, για τα σημαντικότερα γεγονότα της εποχής και του τόπου τους.
Πρέπει να σημειώσουμε ότι άλλες από αυτές τις ενθυμήσεις είναι δυσανάγνωστες, σ' άλλες έχει ξεθωριάσει από το χρόνο το μελάνι και έχει ξεφτίσει σε πολλά κομμάτια το χαρτί, γι' αυτό το λόγο, επειδή δηλ. δεν έχω τελειώσει το έργο της αντιγραφής θα αναφερθώ σ' αυτές που έχουν διαβαστεί, βεβαιώνοντας όμως τους συγχωριανούς μου ότι σύντομα θα παρουσιαστεί σε μελέτη όλος ο πλούτος των πληροφοριών που περιέχεται στα μηνολόγια της εκκλησίας.
Η παλιότερη πληροφορία που μας δίνεται, χωρίς να μας αναφέρει ο γράφων το όνομα του, αναφέρεται στον πανηγυρίζοντα αύριο ναό του Αχ,. Αθανασίου. Πιο συγκεκριμένα στη σελίδα 138 του "Μηνιαίου του Ιουνίου" που εκδόθηκε το 1852 από το Ελληνικό τυπογραφείο του Αχ,. Γεωργίου αναγράφεται:
[............ ]* Όταν έγιναν τα εγκαίνια Μάιου είκοσι έξι'
των άχιων πάντων 1868
Οφείλουμε σ' αυτό το σημείο να τονίσουμε ότι μια πρόχειρη έρευνα που
έχω κάνει για την ιστορία του χωριού μου, η πρώτη αναφορά για την
ύπαρξη του χωριού μου γίνεται από τον π. Ζωσιμά Εσφιγμενίτη στον
"Προμηθέα" που σημειώνει ότι "ο Βελεστίνος επί τουρκοκρατίας ήταν
πρωτεύουσα τμήματος·"Ναχιγέ", ήτοι Κατηλίκιον μετά εννέα χωρίων
Βελεστίνου, Κάπουρνας, Καναλιών, Σέσκουλου, Αχ.. Γεωργίου,
Μουσαφακλή, Περσουιφλή, Ουσλάρ και Σαραντζή."
Αναφορά με στοιχεία για το Περίβλεπτο (Σαραντζή) δίνεται από το
Δωρόθεο Σχολάριο μητροπολίτη Δημητριάδος (1856-1870), ότι το Σαραντζή είναι τσιφλίκι που απέχει από το Βελεστίνο 2 ώρες, έχει οικογένειες 16 και κατοίκους 80 και εκκλησία του Α#. Αθανασίου. Με βάση λοιπόν όλες αυτές τις πληροφορίες, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι το Περίβλεπτο υπήρχε από την τουρκοκρατία χωρίς να γνωρίζουμε πότε, Όσον αφορά την εκκλησία του Αγ Αθανασίου γνωρίζουμε από την επιγραφή που υπάρχει στο υπέρθυρο της κύριας εισόδου ότι χτίσθηκε ή άρχισε να χτίζεται το 1860 και από την ενθύμηση που διαβάσαμε, τα εγκαίνια έδιναν μετά από οχτώ χρόνια δηλ. στις 26 Μαΐου του 1868 ημέρα της γιορτής των Αγίων Πάντων,
Η εκκλησία του Αγ. Αθανασίου που κάναμε λόγο, είναι αυτή που υπάρχει και σήμερα, είναι ρυθμού τρίκλιτης βασιλικής με σαμαρωτή στέγη, και ακόμη είναι μία από τις λίγες εκκλησίες της μητρόπολης μας ή εάν δεν κάνω λάθος η μοναδική που έχει υπερυψωμένο το γυναικωνίτη από τον κύριο ναό. Κεντρική θέση στο ναό κατέχει η θαυματουργή εικόνα του Αγίου Αθανασίου καταφυγή και στήριγμα των κατοίκων της περιοχής. Μία άλλη "ενθύμηση" υπάρχει στο "Μηνιαίον του Αυγούστου που εκδόθηκε πάλι από το Ελληνικό τυπογραφείο του Αγίου Γεωργίου το 1852 Στη σελίδα 2 του μηνολογίου αυτού ο δάσκαλος του χωριού Πέτρος Παπαγεωργίου από τις Πινακάτες του Πηλίου σημειώνει ότι στις 21 Ιουνίου του 1881 έγινε η παράδοση της Χώρας (της Θεσσαλίας εννοεί) στο Ελληνικό κράτος, Σ το τέλος της ενθύμησης υπάρχει σημείωση που αναφέρει
έτος (1881) (Ιουλίου) (21)
έγινεν η πρώτη παράδοσις της
Χώρας αρτίως προς το ελινικον
κράτος και ελευθεροθηκαν οι ορθό
δοξοί χριστιανή από τας χείρας
τον βαρβάρον οθομανόν και δια
τούτο κάμο την ενθιμισιν εις
τους αναγνόστας δια πάντοτε
ο Διδάσκαλος Πέτρος
Παπαγεωργίου εκ Πινακάταις
1881 Ιουλίου 21 Σαραντζί
αντί Ιουνίου εγράφη (Ιουλίου )κατά λάθος.
Εδώ θα πρέπει να αναφέρουμε ότι η ενσωμάτωση της Θεσσαλίας στην Ελλάδα έγινε με το συνέδριο του Βερολίνου (1878), τη συνδιάσκεψη της
Κωνσταντινουπόλεως και επισφραγίσθηκε με την Ελληνοτουρκική συμφωνία της 20ης Ιουνίου 1881. Η νέα γραμμή που καθόριζε τα βόρεια σύνορα της Εξάδας ήταν τέσσερα χιλιόμετρα νότια του Πλαταμώνα και έφτανε ως τον κόλπο της Άρτας στα δυτικά της Αρτας.
Στο ίδιο Μηνολογιο του Αυγούστου υπάρχει ακόμη και ενθύμηση του ατυχούς Ελληνοτουρκικού
Γράφει χαρακτηριστικά:
1897 Απριλίου 20
έγινη πόλιμος φρικτός
και χαλασμός της Θεσσαλίας
Με το ίδιο θέμα του Ελληνοτουρκικού πολέμου του 1897 πρέπει να αναφέρουμε μια άλλη ενθύμηση που υπάρχει στο Μηνιαίο του Σεπτεμβρίου . Η πληροφορία που μας δίνεται είναι
Εις 11 Απριλίου του 1897
Εγηνι ο πόλεμος…………
Εις την Θεσσαλία και δια
Τουτο γράφω δια ενθύμησιν.
Για τον ατυχή για την πατρίδα μας Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 πρέπει να αναφέρουμε ότι η Τουρκία κήρυξε τον πόλεμο τούτο εναντίον της Ελλάδας στις 5 Απριλίου 1897 και ο τουρκικός στρατός, άριστα οργανωμένος και αριθμητικά ισχυρότερος, προχώρησε στο Ελληνικό έδαφος και κατέλαβε τη Λάρισα (13 Απριλίου).
Στη συνέχεια προχώρησε νοτιότερα και η περιοχή του Βελεστίνου έγινε πεδίο σκληρών μαχών. Γνωστές στην ιστορία είναι οι μάχες του Βελεστίνου στον πόλεμο του 1897, όπου η αήττητη ταξιαρχία του Σμολένσκι στο δεκαήμερο 14-24 Απριλίου ανέστειλε την προέλαση των Τούρκων στο Βόλο. Ήταν φυσικό και η περιοχή του Περιβλέπτου να δοκιμασθεί σκληρά από τη μεγάλη θηριωδία των Τούρκων. Τούτο το διαπιστώνουμε και σε δημοσίευμα που υπάρχει στη "Θεσσαλία" στο φύλλο της 6ης Ιουνίου 1903 με τίτλο "Πεζοπορικόν εις Σαραντζή-Τεκέ" όπου αναφέρεται ότι "στους αγρούς (του Περιβλέπτου) υπάρχουν λίγα δένδρα γιατί οι Τούρκοι το 1897 κατέστρεψαν μεγάλο αριθμό από αυτά. Τελικά στον ατυχή για την Ελλάδα πόλεμο του 1897 οι Τούρκοι έφθασαν μέχρι το Δομοκό και με τη συνθήκη που υπογράφτηκε στην Κωνσταντινούπολη η Ελλάδα υποχρεώθηκε να πληρώσει στην Τουρκία πολεμική αποζημίωση 100 εκατομμυρίων χρυσών φράγκων, ποσό τεράστιο για τις οικονομικές δυνατότητες της Ελλάδας εκείνων των
χρόνων.
Στα μηνολόγια έχουμε ακόμη ενθύμηση και της κήρυξης του Ελληνοιταλικού πολέμου του 1940. Πιο συγεκριμμένα ο παπα-Γιώργης ο Μπατζιάκας (θα τον θυμούνται οι γέροντες του χωριού) που, όπως αναφέρει, ήταν ιερέας το 1940 για ενδέκατη χρονιά στο χωριό μας κάνει λόγο για τον πόλεμο του 40. Να τι μας αναφέρει στο "Μηνιαίον του Οκτωβρίου" στη σελίδα 205:
Γράφω δια εν9ύμιον την κήρυξιν του Ιταλικού πολέμου κατά της Ελλάδας την 28ην Οκτωβρίου 1940 ημέραν Δευτέραν και Ώραν 6ην πρωινήν δια μέσου Αλβανίας.
Ο μέχρι της στιγμής ταύτης εφημερεύων επί 11 ετών
Γ. Μπατζιάκας ιερεύς
Ήταν και είναι φυσικό κάποια παράξενα ή αταίριαστα καιρικά φαινόμενα να μην προκαλούν μόνο εντύπωση αλλά θλίψη και στενοχώρια για τις συνέπειες τους. Έτσι στο "Μηνιαίον του Μαΐου" μας αναφέρει ότι:
εις ανάμνησιν του χιλιοστού οκτακοσιοστού εβδομηκοστού εβδόμου έτους του μηνός Ιουλίου έπεσεν βροχή παρά πολύ διαρκέσασα από τας δέκα και έξι έως τας είκοσι και πέντε του παρόντος μηνός και εφύτρωσαν τα σιτάρια επί των αλωνιών και γράφω εγώ ο διδάσκαλος Δημήτριος Η Θωμαϊδης εκ Πινακατών του δήμου Μηλεών εις εν9ύμησιν
Εδώ σ' αυτό το άρ9ρο 9α τελειώσω με τις "ενθυμήσεις" των μηνολογίων του πανηγυρίζοντας αύριο ναού του Αγ. Αθανασίου. Η καταγραφή και ο σχολιασμός των ενθυμήσεων δεν τελειώνουν, όπως προανέφερα, σε αυτή εδώ τη μελέτη.
Τελειώνοντας θα ήθελα για μια άλλη φορά να ευχαριστήσω τους δυο αγαπητούς φίλους Νικόλαο Χρ. Γάτο και Χρ.Ν. Καπετανάκη για την πληροφορία που μου έδωσαν για την ύπαρξη "ενθυμήσεων " σε παλιά μηνολόγια του ναού του χωριού μας. Με το ενδιαφέρον που είχαν να τα ξεφυλλίσουν και να μη σταθούν άπραγοι μόνο εκεί, διαφάνηκε η αγάπη τους για το χωριό τους. Επίσης θα ήθελα να ευχαριστήσω τον εφημέριο του χωριού π. Λάμπρο Τσιάκα για την προθυμία που επέδειξε στην παραχώρηση του αρχείου της εκκλησίας στη διάθεση μου.
Τέλος θα ήθελα να τελειώσω το άρθρο μου με τα λόγια των δύο αείμνηστων Μηλιωτών λογίων και ερευνητών, του Δανιήλ Φιλιππίδη και του Γρήγορου Κωνσταντά που στο έργο τους "Νεωτερική Γεωγραφία" σημειώνουν:
"Ας μας μιμηθούν και άλλοι και περιγράφει ο καθένας τον τόπο όπου γεννήθηκε ... ιστορώντας τι χώρους και χωριά έχει ο τόπος τους, τι διοίκηση, πόσες ψυχές κά9ε χωριό, τι ήθη, τι θρησκεία, τι δένδρα, τι
Έτσι πριν από καιρό, δυο συγχωριανοί μου, ο Νικόλαος Χρ. Γάτος και ο Χρ. Καπετανάκης που εργάζονταν στην πλακόστρωση του δαπέδου της εκκλησίας με βρήκαν και μου ανέφεραν, ότι σε παλιά βιβλία της εκκλησίας του Αγ. Αθανασίου υπάρχουν σύντομες αναφορές για πρόσωπα και γεγονότα που έχουν συνδεθεί με την ιστορία της εκκλησίας του χωριού μου και της περιοχής γενικότερα.
Η πληροφορία αυτή δεν με άφησε αδιάφορο και αμέσως ανέτρεξα με έκδηλη την περιέργεια να δω τις σημειώσεις που αναγράφονταν. Διαπίστωσα τότε, ότι σε ξεφτισμένα από τα χρόνια μηνολόγια του 1852 υπάρχουν καταγραμμένες στην αρχή και στο τέλος των σελίδων "ενθυμήσεις " δηλ. σύντομες σημειώσεις ιερέων, δασκάλων, ψαλτών, επιτρόπων, περαστικών και όχι μόνο, για τα σημαντικότερα γεγονότα της εποχής και του τόπου τους.
Πρέπει να σημειώσουμε ότι άλλες από αυτές τις ενθυμήσεις είναι δυσανάγνωστες, σ' άλλες έχει ξεθωριάσει από το χρόνο το μελάνι και έχει ξεφτίσει σε πολλά κομμάτια το χαρτί, γι' αυτό το λόγο, επειδή δηλ. δεν έχω τελειώσει το έργο της αντιγραφής θα αναφερθώ σ' αυτές που έχουν διαβαστεί, βεβαιώνοντας όμως τους συγχωριανούς μου ότι σύντομα θα παρουσιαστεί σε μελέτη όλος ο πλούτος των πληροφοριών που περιέχεται στα μηνολόγια της εκκλησίας.
Η παλιότερη πληροφορία που μας δίνεται, χωρίς να μας αναφέρει ο γράφων το όνομα του, αναφέρεται στον πανηγυρίζοντα αύριο ναό του Αχ,. Αθανασίου. Πιο συγκεκριμένα στη σελίδα 138 του "Μηνιαίου του Ιουνίου" που εκδόθηκε το 1852 από το Ελληνικό τυπογραφείο του Αχ,. Γεωργίου αναγράφεται:
[............ ]* Όταν έγιναν τα εγκαίνια Μάιου είκοσι έξι'
των άχιων πάντων 1868
Οφείλουμε σ' αυτό το σημείο να τονίσουμε ότι μια πρόχειρη έρευνα που
έχω κάνει για την ιστορία του χωριού μου, η πρώτη αναφορά για την
ύπαρξη του χωριού μου γίνεται από τον π. Ζωσιμά Εσφιγμενίτη στον
"Προμηθέα" που σημειώνει ότι "ο Βελεστίνος επί τουρκοκρατίας ήταν
πρωτεύουσα τμήματος·"Ναχιγέ", ήτοι Κατηλίκιον μετά εννέα χωρίων
Βελεστίνου, Κάπουρνας, Καναλιών, Σέσκουλου, Αχ.. Γεωργίου,
Μουσαφακλή, Περσουιφλή, Ουσλάρ και Σαραντζή."
Αναφορά με στοιχεία για το Περίβλεπτο (Σαραντζή) δίνεται από το
Δωρόθεο Σχολάριο μητροπολίτη Δημητριάδος (1856-1870), ότι το Σαραντζή είναι τσιφλίκι που απέχει από το Βελεστίνο 2 ώρες, έχει οικογένειες 16 και κατοίκους 80 και εκκλησία του Α#. Αθανασίου. Με βάση λοιπόν όλες αυτές τις πληροφορίες, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι το Περίβλεπτο υπήρχε από την τουρκοκρατία χωρίς να γνωρίζουμε πότε, Όσον αφορά την εκκλησία του Αγ Αθανασίου γνωρίζουμε από την επιγραφή που υπάρχει στο υπέρθυρο της κύριας εισόδου ότι χτίσθηκε ή άρχισε να χτίζεται το 1860 και από την ενθύμηση που διαβάσαμε, τα εγκαίνια έδιναν μετά από οχτώ χρόνια δηλ. στις 26 Μαΐου του 1868 ημέρα της γιορτής των Αγίων Πάντων,
Η εκκλησία του Αγ. Αθανασίου που κάναμε λόγο, είναι αυτή που υπάρχει και σήμερα, είναι ρυθμού τρίκλιτης βασιλικής με σαμαρωτή στέγη, και ακόμη είναι μία από τις λίγες εκκλησίες της μητρόπολης μας ή εάν δεν κάνω λάθος η μοναδική που έχει υπερυψωμένο το γυναικωνίτη από τον κύριο ναό. Κεντρική θέση στο ναό κατέχει η θαυματουργή εικόνα του Αγίου Αθανασίου καταφυγή και στήριγμα των κατοίκων της περιοχής. Μία άλλη "ενθύμηση" υπάρχει στο "Μηνιαίον του Αυγούστου που εκδόθηκε πάλι από το Ελληνικό τυπογραφείο του Αγίου Γεωργίου το 1852 Στη σελίδα 2 του μηνολογίου αυτού ο δάσκαλος του χωριού Πέτρος Παπαγεωργίου από τις Πινακάτες του Πηλίου σημειώνει ότι στις 21 Ιουνίου του 1881 έγινε η παράδοση της Χώρας (της Θεσσαλίας εννοεί) στο Ελληνικό κράτος, Σ το τέλος της ενθύμησης υπάρχει σημείωση που αναφέρει
έτος (1881) (Ιουλίου) (21)
έγινεν η πρώτη παράδοσις της
Χώρας αρτίως προς το ελινικον
κράτος και ελευθεροθηκαν οι ορθό
δοξοί χριστιανή από τας χείρας
τον βαρβάρον οθομανόν και δια
τούτο κάμο την ενθιμισιν εις
τους αναγνόστας δια πάντοτε
ο Διδάσκαλος Πέτρος
Παπαγεωργίου εκ Πινακάταις
1881 Ιουλίου 21 Σαραντζί
αντί Ιουνίου εγράφη (Ιουλίου )κατά λάθος.
Εδώ θα πρέπει να αναφέρουμε ότι η ενσωμάτωση της Θεσσαλίας στην Ελλάδα έγινε με το συνέδριο του Βερολίνου (1878), τη συνδιάσκεψη της
Κωνσταντινουπόλεως και επισφραγίσθηκε με την Ελληνοτουρκική συμφωνία της 20ης Ιουνίου 1881. Η νέα γραμμή που καθόριζε τα βόρεια σύνορα της Εξάδας ήταν τέσσερα χιλιόμετρα νότια του Πλαταμώνα και έφτανε ως τον κόλπο της Άρτας στα δυτικά της Αρτας.
Στο ίδιο Μηνολογιο του Αυγούστου υπάρχει ακόμη και ενθύμηση του ατυχούς Ελληνοτουρκικού
Γράφει χαρακτηριστικά:
1897 Απριλίου 20
έγινη πόλιμος φρικτός
και χαλασμός της Θεσσαλίας
Με το ίδιο θέμα του Ελληνοτουρκικού πολέμου του 1897 πρέπει να αναφέρουμε μια άλλη ενθύμηση που υπάρχει στο Μηνιαίο του Σεπτεμβρίου . Η πληροφορία που μας δίνεται είναι
Εις 11 Απριλίου του 1897
Εγηνι ο πόλεμος…………
Εις την Θεσσαλία και δια
Τουτο γράφω δια ενθύμησιν.
Για τον ατυχή για την πατρίδα μας Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 πρέπει να αναφέρουμε ότι η Τουρκία κήρυξε τον πόλεμο τούτο εναντίον της Ελλάδας στις 5 Απριλίου 1897 και ο τουρκικός στρατός, άριστα οργανωμένος και αριθμητικά ισχυρότερος, προχώρησε στο Ελληνικό έδαφος και κατέλαβε τη Λάρισα (13 Απριλίου).
Στη συνέχεια προχώρησε νοτιότερα και η περιοχή του Βελεστίνου έγινε πεδίο σκληρών μαχών. Γνωστές στην ιστορία είναι οι μάχες του Βελεστίνου στον πόλεμο του 1897, όπου η αήττητη ταξιαρχία του Σμολένσκι στο δεκαήμερο 14-24 Απριλίου ανέστειλε την προέλαση των Τούρκων στο Βόλο. Ήταν φυσικό και η περιοχή του Περιβλέπτου να δοκιμασθεί σκληρά από τη μεγάλη θηριωδία των Τούρκων. Τούτο το διαπιστώνουμε και σε δημοσίευμα που υπάρχει στη "Θεσσαλία" στο φύλλο της 6ης Ιουνίου 1903 με τίτλο "Πεζοπορικόν εις Σαραντζή-Τεκέ" όπου αναφέρεται ότι "στους αγρούς (του Περιβλέπτου) υπάρχουν λίγα δένδρα γιατί οι Τούρκοι το 1897 κατέστρεψαν μεγάλο αριθμό από αυτά. Τελικά στον ατυχή για την Ελλάδα πόλεμο του 1897 οι Τούρκοι έφθασαν μέχρι το Δομοκό και με τη συνθήκη που υπογράφτηκε στην Κωνσταντινούπολη η Ελλάδα υποχρεώθηκε να πληρώσει στην Τουρκία πολεμική αποζημίωση 100 εκατομμυρίων χρυσών φράγκων, ποσό τεράστιο για τις οικονομικές δυνατότητες της Ελλάδας εκείνων των
χρόνων.
Στα μηνολόγια έχουμε ακόμη ενθύμηση και της κήρυξης του Ελληνοιταλικού πολέμου του 1940. Πιο συγεκριμμένα ο παπα-Γιώργης ο Μπατζιάκας (θα τον θυμούνται οι γέροντες του χωριού) που, όπως αναφέρει, ήταν ιερέας το 1940 για ενδέκατη χρονιά στο χωριό μας κάνει λόγο για τον πόλεμο του 40. Να τι μας αναφέρει στο "Μηνιαίον του Οκτωβρίου" στη σελίδα 205:
Γράφω δια εν9ύμιον την κήρυξιν του Ιταλικού πολέμου κατά της Ελλάδας την 28ην Οκτωβρίου 1940 ημέραν Δευτέραν και Ώραν 6ην πρωινήν δια μέσου Αλβανίας.
Ο μέχρι της στιγμής ταύτης εφημερεύων επί 11 ετών
Γ. Μπατζιάκας ιερεύς
Ήταν και είναι φυσικό κάποια παράξενα ή αταίριαστα καιρικά φαινόμενα να μην προκαλούν μόνο εντύπωση αλλά θλίψη και στενοχώρια για τις συνέπειες τους. Έτσι στο "Μηνιαίον του Μαΐου" μας αναφέρει ότι:
εις ανάμνησιν του χιλιοστού οκτακοσιοστού εβδομηκοστού εβδόμου έτους του μηνός Ιουλίου έπεσεν βροχή παρά πολύ διαρκέσασα από τας δέκα και έξι έως τας είκοσι και πέντε του παρόντος μηνός και εφύτρωσαν τα σιτάρια επί των αλωνιών και γράφω εγώ ο διδάσκαλος Δημήτριος Η Θωμαϊδης εκ Πινακατών του δήμου Μηλεών εις εν9ύμησιν
Εδώ σ' αυτό το άρ9ρο 9α τελειώσω με τις "ενθυμήσεις" των μηνολογίων του πανηγυρίζοντας αύριο ναού του Αγ. Αθανασίου. Η καταγραφή και ο σχολιασμός των ενθυμήσεων δεν τελειώνουν, όπως προανέφερα, σε αυτή εδώ τη μελέτη.
Τελειώνοντας θα ήθελα για μια άλλη φορά να ευχαριστήσω τους δυο αγαπητούς φίλους Νικόλαο Χρ. Γάτο και Χρ.Ν. Καπετανάκη για την πληροφορία που μου έδωσαν για την ύπαρξη "ενθυμήσεων " σε παλιά μηνολόγια του ναού του χωριού μας. Με το ενδιαφέρον που είχαν να τα ξεφυλλίσουν και να μη σταθούν άπραγοι μόνο εκεί, διαφάνηκε η αγάπη τους για το χωριό τους. Επίσης θα ήθελα να ευχαριστήσω τον εφημέριο του χωριού π. Λάμπρο Τσιάκα για την προθυμία που επέδειξε στην παραχώρηση του αρχείου της εκκλησίας στη διάθεση μου.
Τέλος θα ήθελα να τελειώσω το άρθρο μου με τα λόγια των δύο αείμνηστων Μηλιωτών λογίων και ερευνητών, του Δανιήλ Φιλιππίδη και του Γρήγορου Κωνσταντά που στο έργο τους "Νεωτερική Γεωγραφία" σημειώνουν:
"Ας μας μιμηθούν και άλλοι και περιγράφει ο καθένας τον τόπο όπου γεννήθηκε ... ιστορώντας τι χώρους και χωριά έχει ο τόπος τους, τι διοίκηση, πόσες ψυχές κά9ε χωριό, τι ήθη, τι θρησκεία, τι δένδρα, τι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου